Meervoud nr. 299 – oktober 2024.
In dit nummer:
Brussel: regeringsvorming in het slop – door Bernard Daelemans.
Heel stil verzet… en enkele niet onaardige verzetjes – door Edi Clijsters.
Hoofdartikel: Raketcoalitie startklaar. Door Bernard Daelemans.
Vlaanderen is nog altijd niet ‘van ons’, behalve dan Ninove, tenminste, als het parket van Oost-Vlaanderen geen roet strooit over het vreugdevuur aldaar. Desalniettemin, Vlaanderen heeft wel een nieuwe regering en -zowaar – de partijen van de zogenaamde ‘raketcoalitie’ hebben de gemeenteraadsverkiezingen zelfs met enige glans doorstaan. De raketcoalitietjes schieten nu ook lokaal als paddestoelen uit de grond.
Zou het Bart De Wever deze keer wel lukken om ook op federaal vlak ‘samen uit, samen thuis’ te spelen met zijn Vlaamse partners en een ‘Arizona’-doorstart te forceren met MR en Les Engagés? Zal hij de socialistische kool en de liberale geit kunnen sparen? Zullen er ook Vlaamse trofeeën in het Belgische concours zitten? De toekomst zal het uitwijzen.
Op Vlaams vlak hebben de coalitiepartners Vooruit en CD&V heel wat slagen binnengehaald. Er komt extra geld voor sociale woningen, voor kinderdagverblijven, voor de indexatie van het kindergeld, voor woonzorg-centra en voor onderwijs. En de boeren zullen iets geruster kunnen slapen nu boerenbonder Jo Brouns (CD&V) zoals weleer landbouw en milieubeleid onder zijn tsjevenhoede krijgt. De doodstrijd van de provin-cies wordt nog wat gerekt ter meerdere eer en glorie van een paar CD&V-corypheeën.
‘Boekhouder’ Diependaele maakt zich sterk dat de Vlaamse regering ondanks de opgetrokken investeringen in al de zopas genoemde domeinen tegen 2027 uit de rode cijfers zou zijn. Er zal dus ook flink in allerlei subsi-dies worden geschrapt en alvast de Lijn krijgt nu de vrije hand in de prijszetting. Lees: de buskaartjes worden fors duurder. Zo kan De Lijn eindelijk haar wagenpark moderniseren en vergroenen, en wie weet – is het ver-boden te dromen ? – stipter en betrouwbaarder worden, minder diensten afschaffen enzovoort. Ook de dien-stencheques worden duurder, er zou een wegenvignet voor buitenlanders ingevoerd worden (hoewel daar grote vraagtekens kunnen geplaatst worden omtrent de juridische haalbaarheid) en het oude adagium ‘wat we zelf doen, doen we goedkoper’ wordt weer losgelaten op de Vlaamse administratie, die minder taken zal uit han-den moeten geven aan peperdure consultantbureaus. Tegelijk moet die administratie toch wel wat meer afge-slankt worden maar bij de VRT wordt de botte stijdbijl dan weer begraven. Er zou zelfs geld vrijkomen om de erfbelasting te verlagen.
De regering Diependaele investeert naar eigen zeggen een ‘historisch bedrag’ (3 miljard) in een ‘warm en wel-varend Vlaanderen’. Toch zouden hier en daar verscholen besparingsparametertjes zitten die het mooie dis-cours van een ‘investeringsregering’ in de praktijk toch flink in toom houden. Vanzelfsprekend voelt niemand zich momenteel geroepen om daar mee uit te pakken. Iedereen wil graag zijn trofeeën koesteren, wat toch be-tekent dat de coalitiepartners willen vermijden dat de nieuwe regering weerom ontaardt in een soort ‘kibbelka-binet’.
Interessant : de Vlaamse minister, bevoegd voor Brussel wordt een N-VA-mandataris, Cieltje Van Achter. Voor het eerst krijgen de Vlaams-nationalisten een vinger in de pap in de hoofdstad, weliswaar vanuit het Vlaamse niveau. En dat op een moment dat de N-VA in Brussel pluimen heeft gelaten (eerst met het verlies van een zetel in het Brussels parlement, en nu in oktober met het verlies van de zeven gemeentelijke mandata-rissen die ze had. Van Achter zal systematisch de zittingen van de VGC (het Vlaams-Brussels lokaal bestuur) en van de GGC (verantwoordelijk voor de Brusselse ziekenhuizen) bijwonen en op die manier druk uitoefe-nen omtrent de positie van het Nederlands en de tweetaligheid van de bicommunautaire diensten.
Voor Brussel geldt wat ook in Vlaanderen het mantra van deze regering is : meer nadruk op het Nederlands. Er komen meer mogelijkheden om Nederlands te leren maar ook meer verplichtingen, gekoppeld aan sanc-ties: anderstalige ouders en huurders van sociale woningen worden op die manier aangezet om meer inspan-ningen te doen op het vlak van taalverwerving.
