Meervoud nr. 287 – juni 2023
Meervoud nr 287. Artikels uit dit nummer:
Quebec, migratie en verfransing, door Rudi Coel.
Heilige Hilde, Jo en co, door Mireille Leduc.
Hoofdartikel:
La zizanie. Door Bernard Daelemans.
Het waren chaotische weken in de Wetstraat. Met een minister van Buitenlandse Zaken die tot driemaal toe uitleg moest komen verschaffen over het uitreiken van visa aan de ‘slachter van Teheran’ en zijn gevolg. Met een regionale minister van Buitenlandse Betrekkingen die de eer aan zichzelf hield vanwege het betalen van het verblijf van datzelfde onfrisse gezelschap. Met partijen die tot tweemaal toe het ontslag eisten van de minister van Buitenlandse Zaken uit wraak omdat ze eerder zelf een regeringslid hadden moeten opofferen voor een futiliteit (iets met een logo) of omdat ze via deze minister de stokebrand van de Vivaldiregering eindelijk een hak konden zetten. Tot ze moesten vaststellen dat ze daarmee het voortbestaan van de regering zelf op het spel zetten wat ze bij nader inzien toch geen goed idee vonden.
Dat inzicht was er net iets sneller bij de Vlaamse excellenties, hoewel die naar verluidt tijdens een zitting van het kernkabinet in een handgemeen waren verzeild geraakt, wat de Premier ‘onaanvaardbaar’ had genoemd. Het werd opgelost met een knuffel. Beide excellenties beweerden ‘zeer veel respect’ te hebben voor elkaar. Zowaar, zelfs in het saaie Vlaamse Parlement laaiden de passies hoog op, vanwege het verplaatsen van de Vlaamse vlag, die de interimparlementsvoorzitter graag iets meer prominent naast zijn stoel wilde hebben. Een schorsing van de zitting en een bijeenkomst van het Bureau brachten niet veel soelaas maar… de vlag bleef staan. “Eén van de grootste verwezenlijkingen in mijn politieke carrière”, gekscheerde de interimparlementsvoorzitter.
In het Frans bestaat er een mooi woord voor dit soort rocamboleske vertoningen: la zizanie. Zizanie betekent in feite onkruid, en ‘semer la zizanie’ (onkruid zaaien) staat in overdrachtelijke zin voor tweespalt verwekken, verwarring zaaien, chaos veroorzaken. Voor een coalitie die de pretentie had aan te tonen dat ‘België werkt’ als een ‘team van 11 miljoen’, staat de huidige soap lichtjaren verwijderd van de doelstelling.
In deze spektakeldemocratie krijgt de kiezer ergens wel waar voor zijn geld, nu is gebleken welke uitzonderlijke pensioenvoorrechten de politieke klasse voor zichzelf bedisseld had maar waar ze zelf toch een beetje uit de lucht over schenen te vallen.
We zouden het nog vergeten, tussen de burleske taferelen door werd een miljardenakkoord gesloten met energieleverancier Engie omtrent de kosten van het verwerken van nucleair afval en werd een nieuw financieringssysteem in de gezondheidszorg op de rails gezet. Op Vlaams niveau heeft De Lijn een heel nieuw mobiliteitsplan op poten gezet. Misschien zou het maatschappelijk debat toch beter iets meer over dergelijke zaken gaan.
Anderzijds lijkt niemand te geloven dat de Vivaldiploeg nog wezenlijke en noodzakelijke hervormingen kan realiseren inzake pensioenen, fiscale hervorming en arbeidsmarktbeleid. De Europese Commissie heeft al laten weten dat België zich op die manier twee miljard € aan Europese middelen door de neus ziet geboord worden, iets wat aan de kant van de PS sussend wordt gerelativeerd.
Mocht een Tom Van Grieken zich afvragen of zijn partij ‘verkeerd bezig’, is kan het antwoord geruststellend zijn: zolang de andere partijen op deze manier verder gaan, kan hij op beide oren slapen. En zijn collega’s van PVDA eveneens.
